Η Αθηνά Μπουζάνη είναι Ελληνίδα ράπερ, η οποία γεννήθηκε στην Άρτα και ζει από τα 17 της στην Αθήνα. Η Ultra ξεκίνησε δυναμικά στο συγκεκριμένο είδος μουσικής έχοντας κυκλοφορήσει 2 video clip και έχοντας κάνει αρκετές live εμφανίσεις. Είναι μέλος της No fucks Given την οποία ξεκίνησαν δύο πολύ σημαντικά ονόματα στο Ελληνικό χιπ χοπ, ο Tiny Jackal και ο Θανάσιμος.
Μπορεί το είδος μουσικής να έχει ταυτιστεί με τις καταχρήσεις αλλά για την Αθηνά η δική της κατάχρηση είναι ο αθλητισμός. Η ίδια όπως λέει και σε ένα στίχο της “όσα χιλιόμετρα έχω στα πόδια μου, το ξέρεις πως δεν έχεις ούτε καν εσύ στο αμάξι” είναι δρομέας υπεραποστάσεων και έχει κατακτήσει σε όλη την Ελλάδα πολλά τρόπαια και μετάλλια και πλέον έχει στόχο το Σπάρταθλον αγώνα υπερμαραθωνίου δρόμου 246,8 χιλιομέτρων που καλύπτει την απόσταση Αθήνα-Σπάρτη.
Εκτός όμως από το ραπ και τις υπεραποστάσεις, η Αθηνά είναι συνιδιοκτήτρια με τον αδερφό της στο ψητοπωλείο “Ο γιατρός της πείνας” στο Νέο Κόσμο και βρίσκεται συνέχεια εκεί περιτριγυρισμένη από όλων των ειδών τα κρέατα που μπαίνουν σε σούβλα και σε κάρβουνα. Την συναντήσαμε στο στούντιο που ηχογραφεί στον Πειραιά και μιλήσαμε για το αν τελικά συνδυάζονται η ραπ με το επιχειρείν και τον αθλητισμό σε αυτό το βαθμό.
Αφήνεις την Άρτα και την επαρχία για την πρωτεύουσα. Πως ήταν αυτή η μετάβαση;
Αγαπάω πολύ τη φύση και τη ζωή στην επαρχία καθώς μεγάλωσα εκεί, όποτε καταλαβαίνεις πως η μετάβαση ήταν κάπως “βίαιη” για εμένα. Προσαρμόστηκα όμως πολύ γρήγορα, άρχισα να γίνομαι ένα με τους ρυθμούς της πόλης και να εμπνέομαι από αυτή. Στην Αθήνα μού δόθηκαν πολλές ευκαιρίες σε όλους τους τομείς κι έτσι λάτρεψα την Αθήνα και πλέον δεν την αλλάζω με τίποτα.
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με τις υπεραποστάσεις; Ποια ήταν η σχέση σου με το τρέξιμο-αθλητισμό γενικότερα πριν φτάσεις εδώ;
Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή μου σαν διαφυγή από κάποιες μη βιώσιμες καταστάσεις, που ζούσα ως παιδί. Ήταν ένα κομμάτι πολύ δικό μου, γιατί δεν είχα επιρροή από κάπου ώστε να ασχοληθώ με αυτό, ίσως ήταν καρμικό!
Ξεκίνησα λοιπόν στον χώρο του kick boxing, όπου είχα μια πολύ καλή αγωνιστική πορεία αλλά έπειτα από δυο χρόνια λόγω εξωγενών παραγόντων, αναγκάστηκα να σταματήσω. Κάπου εκεί αποφάσισα, χωρίς υποδομή, να τρέξω τον πρώτο μου ημιμαραθώνιο. Έτσι άρχισε να χτίζεται σιγά σιγά μέσα μου το όνειρο να τρέξω Σπάρταθλο.
Οι υπεραποστάσεις δεν είναι τόσο σωματικό άθλημα, όσο ψυχολογικό και πνευματικό. Όντας μόνος στο δρόμο για ώρες έρχεσαι αντιμέτωπος με όλα τα μικρά ή μεγάλα θέματα που παλεύεις μέσα σου και πρέπει να διαχειριστείς.
Πρέπει να διαχειριστείς το μυαλό και την σωματική κούραση καθώς σε τέτοιους αγώνες οι γραμμές είναι πολύ λεπτές γιατί όλα διογκώνονται. Τότε είναι που αντιλαμβάνεσαι πως ο άνθρωπος δεν έχει όρια, γιατί αυτό που καταφέρνεις είναι κάτι πάνω από εσένα. Εγώ είμαι ταγμένη σε αυτό, έχτισα ένα ακέραιο mindset, γιατί οι υπεραποστάσεις μπορούν να σε ταπεινώνουν και την ίδια στιγμή να σε κάνουν να νιώθεις ανίκητος.
Η ενασχόληση με τη ραπ μουσική ήρθε κι έμεινε. Πως συνδέθηκες με αυτό το είδος και τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει για σένα;
Η πρώτη μου επαφή σαν ακροάτρια ήρθε γύρω στα 12, ακούγοντας κάποια κομμάτια που είχε τότε ο αδερφός μου κατεβασμένα στον υπολογιστή. Την ίδια χρόνια άρχισα σαν παιδί να γράφω διάφορα ημιτελή «κουπλέ» από ανάγκη έκφρασης. Αυτό συνεχίστηκε στην εφηβεία, με αργούς ρυθμούς καθώς έγραφα σπάνια και μόνο όταν ένιωθα την ανάγκη να αποτυπώσω συναισθήματά μου στο χαρτί. Όταν άρχισα να συναναστρέφομαι με κόσμο που ασχολείται με το ραπ ξεκίνησαν να με παρακινούν να το κάνω πιο σοβαρά, και κάπως έτσι μπήκα στο industry. Το μόνο που άλλαξε είναι πως κατάλαβα ότι όταν πιάνω μικρόφωνο ανασαίνω.
Αγάπησα αυτή τη μουσική γιατί έπλασε τον χαρακτήρα μου, μου μετέδωσε αξίες και ιδανικά, αυτό είναι που την κάνει μοναδική καθώς και το ότι ο στίχος της είναι βιωματικός και αγγίζει θέματα που δεν αγγίζουν άλλα είδη μουσικής.
Το να είσαι γυναίκα ράπερ παλιά ήταν πιο σπάνιο, τώρα έχουν διεκδικήσει χώρο και οι γυναίκες στο χώρο αυτό που είναι ανδροκρατούμενος και έχει ένα μισογυνισμό χαρακτήρα. Ποια είναι η οπτική σου γύρω από αυτό;
Τα κατάλοιπα της πατριαρχίας δυσκολεύουν τις γυναίκες γενικότερα. Σχετικά με τον χώρο της ραπ θεωρώ πως είναι πλέον κουραστικό το να συζητάμε για διαχωρισμό, άλλωστε άτομα με τέτοιες αντιλήψεις δεν έχουν χώρο σε αυτή την κουλτούρα.
Είναι υπέροχο το γεγονός πως ολοένα και περισσότερες γυναίκες αναδεικνύονται στον χώρο της ραπ γιατί σίγουρα ήρθαμε για να μείνουμε. Προσωπικά, έχω έρθει αντιμέτωπη με σεξιστικά σχόλια αλλά τίποτα δεν επηρέασε ούτε εμένα ούτε τους ανθρώπους που συνεργάζομαι στο να παράξω τη μουσική μου.
Ποιο είναι το feedback που έχεις πάρει από τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες των τραγουδιών σου από κόσμο, που ασχολείται με τη μουσική αλλά και από τους ακροατές;
Φαίνεται πως γουστάρουν τη μουσική μου, τα περισσότερα καλά σχόλια τα λαμβάνω σε lives γιατί μου αρέσει πολύ να έχω αλληλεπίδραση με το κοινό όσο είμαι στο stage και να ανταλλάζουμε ενέργειες. Υπάρχουν και αρνητικά σχόλια εννοείται τα οποία όμως είναι λιγότερα. Σε κάθε περίπτωση και τα δυο είναι πάντα σεβαστά. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική με μπριζώνουν να μπαίνω συχνότερα στο στούντιο.
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Παύλου Φύσσα τι βλέπεις πως έχει αλλάξει στη σκηνή και στο κίνημα του χιπ χοπ;
Ο Παύλος θα ζει πάντα μέσα από εμάς, τη μουσική μας και τους αγώνες μας, αυτό θεωρώ πως έχει συσπειρώσει το κίνημα του χιπ χοπ, από τις αμέτρητες αντιφασιστικές συναυλίες μέχρι τον στίχο που είναι πιο ανοιχτά πολιτικοποιημένος από ποτέ.
Με ποιους ράπερ είσαι κοντά και σε βοήθησαν μέσω συνεργασίας-φιλίας και ποιοι σε εμπνέουν γενικότερα;
Ο Θανάσιμος είναι ο παραγωγός της καρδιάς μου κι εκείνος που με κάλεσε μια μέρα (μέχρι την οποία δεν είχα φανταστεί καν πως θα πιάσω μικρόφωνο) και μου είπε «άκουσα ένα βίντεο που χώνεις ραπ, έλα τώρα στο στούντιο να τα πούμε» και κάπως έτσι έγινα μέλος της Νo Fucks Given. Μαζί του ο Tiny Jackal ο οποίος από την αρχή φρόντιζε πράγματα για εμένα και με συμβούλευε.
Όλοι και όλες οι ράπερς που έχω γνωρίσει και συναναστρέφομαι έχουν τον σεβασμό μου, έμπνευση αποτελούν πολλοί για εμένα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, κάποιοι από αυτούς είναι ο Ταφ Λάθος, ο Άνσερ, ο Εθισμός, οι Fer De Lance, οι Ορθολογιστές, o Buzz, οι ΛΤ κι ο Novel.
Όλοι και όλες οι ράπερς που έχω γνωρίσει και συναναστρέφομαι έχουν τον σεβασμό μου, έμπνευση αποτελούν πολλοί για εμένα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, κάποιοι από αυτούς είναι ο Ταφ Λάθος, ο Άνσερ, ο Εθισμός, οι Fer De Lance, οι Ορθολογιστές, o Buzz, οι ΛΤ κι ο Novel.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της μέρας σου το περνάς στην οικογενειακή επιχείρηση που έχετε. Πως μπορείς να τα συνδυάσεις;
Αν σου πω πως είναι εύκολο θα είναι ψέμα! Το να έχεις δίκη σου επιχείρηση περιλαμβάνει πολλές ευθύνες, άγχος και απαιτεί να είσαι 24 ώρες το 24ωρο διαθέσιμος. Βέβαια έχει θετικά στοιχεία που δύσκολα θα καρπωνόσουν υπό άλλες συνθήκες. Ο μόνος τρόπος να τα συνδυάσω όλα είναι το να έχω ελάχιστο προσωπικό χρόνο, κάτι που μου στερεί πράγματα που θα ήθελα να ζω, αλλά πάντα στη ζωή κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.
Η ζωή είναι ένας μαραθώνιος, το ίδιο και η ραπ (αφού θέλει διάρκεια) το ίδιο και ο αθλητισμός. Ποιες οι δυσκολίες συναντάς στην κάθε περίπτωση;
Αν ένας άνθρωπος καταφέρει ποτέ να αποδείξει πως χωράνε τρία καρπούζια κάτω από μία μασχάλη αυτή θα είμαι εγώ.
Το πιο δύσκολο είναι να κρατάω τις ισορροπίες μεταξύ της δημιουργικότητας και της έμπνευσης που απαιτεί η μουσική, της πειθαρχίας και της κούρασης που έχει ο αγωνιστικός αθλητισμός και της προσωπικής ζωής που θέλω να έχω.
Η έλλειψη χρόνου είναι αυτό που με δυσκολεύει περισσότερο και το ότι πολλές φορές πιέζω τον εαυτό μου παραπάνω από όσο πρέπει στο να ανταπεξέλθω.
Συμβαίνουν καθημερινά τόσα άσχημα πράγματα στην κοινωνία μας. Μέσα από όλο αυτό ποια είναι η έμπνευσή σου να γράφεις στίχους;
Η παρατήρηση. Του κόσμου, του εαυτού μου και των καταστάσεων. Η έμπνευση δε ξέρεις πότε και από που μπορεί να σου έρθει. Συνήθως εμπνέομαι να γράψω όταν βιώνω ακραία συναισθήματα, είτε λύπης είτε χαράς, που σίγουρα έχουν προέλθει και από όσα συμβαίνουν γύρω μας, όσο κι αν προσπαθώ να μην με επηρεάζουν.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου στη ζωή σου για τα επόμενα χρόνια σε κάθε τομέα;
Θέλω σίγουρα να συνεχίσω να γράφω έχοντας τον ίδιο ρομαντισμό που έχω σήμερα για αυτή τη μουσική έχοντας ως στόχο να παράγω περισσότερο υλικό. Η επιχείρηση πλέον είναι κάτι που έχει σταθεροποιηθεί και βλέπω να το τρέχω για χρόνια είτε με αυτή είτε με κάποια άλλη μορφή. Όσον αφορά τον αθλητισμό, ελπίζω την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε να συζητάμε για την εμπειρία μου από το Σπάρταθλο!
Photo credits: Ιωάννα Μορφινού
Ακούστε στο νέο τραγούδι της Ultra, εδώ!
Ο Κωνσταντίνος Κουτλιάνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Δημοσιογραφία & ΜΜΕ με εξειδίκευση στην αθλητική δημοσιογραφία. Ολοκλήρωσε την πρακτική του άσκηση στην ΕΡΤ3 δουλεύοντας παράλληλα και σε αθλητικά site.
Εργάστηκε σε κοινωνικά και αθλητικά site κάνοντας ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και αφιερώματα. Εδώ και 5 χρόνια κάνει ροή ειδήσεων σε αθλητικά site και μεταδόσεις σε αθλητικά γεγονότα.
Έχει δικό του blog για αρθρογραφία και συνεντεύξεις με αθλητές.
Εργάστηκε σε κοινωνικά και αθλητικά site κάνοντας ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και αφιερώματα. Εδώ και 5 χρόνια κάνει ροή ειδήσεων σε αθλητικά site και μεταδόσεις σε αθλητικά γεγονότα.
Έχει δικό του blog για αρθρογραφία και συνεντεύξεις με αθλητές.
Latest posts by Κωνσταντίνος Κουτλιάνης (see all)
